Tworząca się sieć Delegatur Ambasady Polskiej w ZSRR teoretycznie miała być w terenie wspierana. Z Moskwy płynęły do republik i obwodów zgoła inne instrukcje:
„Rada Komisarzy Ludowych Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej
Ałma-Ata, Dom Rządu, 25 maja 1942 r. №450
Tajne
Do Przewodniczące Komitetu Wykonawczego Obwodu Płudniowo-Kazachstańskiego, tow. Sagintajewa
Na polecenie zastępcy Ludowego Komisarza Spraw Zagranicznych w kontaktach z przedstawicielami Ambasady Polskiej trzeba koniecznie przestrzegać niniejszych zaleceń:
Ambasada Polska otrzymała od Rządu Radzieckiego ogólną zgodę na otwarcie ochronek dla dzieci i przytułków dla starców, dlatego też te instytucje mogą być otwierane tylko po każdorazowym uzyskaniu zgody Obwodowych Komitetów Wykonawczych Rad Delegatów Robotniczych. Jeśli przedstawicielstwo Ambasady Polskiej otwiera wymienione instytucje bez zgody Obwodowych Komitetów Wykonawczych, to te ostatnie nie mają obowiązku pomagać tym instytucjom w zakresie przydziału żywności i towarów przemysłowych, a przedstawiciele polscy nie mają prawa liczyć na taką współpracę.
W celu walki z powiększaniem [dosł. rozdymaniem] etatów przedstawicielstw Ambasady Polskiej, należy żądać aby ilość zatrudnionych nie przekraczała 5-7 osób. Jeśli ilość ta będzie przekraczać 5-7 osób, to pozostałym (ponad 5-7 osób) odmawiajcie zameldowania w danym mieście, nie przydzielajcie im żywności, a w skrajnym przypadku zastosujcie wysiedlenie z miasta.
We wszystkich przypadkach żądać należy zwolnienia zbędnych pracowników przedstawicielstwa Ambasady.
O wykonaniu powyższych poleceń raportujcie do Komisariatu Ludowego Kazachskiej SRR do dnia 10 VI 42 roku.
Zastępca Przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Kazachskiej SRR (A. Zagowieliew)
/Wpłynęło 28 V 1942 №392/”
Tłum. Janusz Kobryń
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz